ردیاب های تناسب اندام پوشیدنی فعالیت بدنی بزرگسالان مبتلا به دیابت را افزایش می دهند

10 اوت 2021- بر اساس یک تجزیه و تحلیل جدید که در مجلهJAMA Network Open ، منتشر شده است، استفاده از ردیاب تناسب اندام پوشیدنی با افزایش فعالیت بدنی در بزرگسالان دارای اضافه وزن و افراد مبتلا به دیابت و بیماری های قلبی ارتباط دارد.

ردیاب های تناسب اندام پوشیدنی، دستگاه هایی هستند که روی بدن معمولاً در ناحیه مچ یا بالای بازو بسته می شوند و فعالیت های بدنی را به طریقی اندازه گیری می کنند، مانند اندازه گیری میزان فعالیت متوسط ​​تا شدید (با استفاده از دستگاهی به نام شتاب سنج یا accelerometer) یا تعداد قدمها (معروف به گام شمار یا pedometer) . در حالی که این دستگاهها اغلب به عنوان راهی برای افزایش سطح فعالیت بدنی افراد به بازار عرضه می شوند، اطلاعات زیادی در مورد این که آیا این هدف بطور واقعی محقق می شود، وجود ندارد، مخصوصاً برای افرادی که دارای بیماریهایی مانند دیابت یا بیماری قلبی هستند که ممکن است با محدودیت های حرکتی روبرو شوند یا موانع دیگری برای ورزش کردن داشته باشند. در تجزیه و تحلیل اخیر، محققان 38 کارآزمایی بالینی شامل 4203 شرکت کننده را مرور کردند، در این مطالعات افراد به طور تصادفی در گروه استفاده از ردیاب تناسب اندام پوشیدنی یا عدم استفاده از این دستگاه ها قرار گرفته بودند.

ردیاب های تناسب اندام با افزایش سطح فعالیت بدنی مرتبط هستند

در طول حدود 15 هفته پیگیری، پوشیدن دستگاه ردیاب تناسب اندام- به ویژه دستگاه گام شمار، که در 29 مورد از 38 مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفته بود- با افزایش سطح فعالیت بدنی مرتبط بود. این امر به ویژه هنگامی صادق بود که افراد گروه مداخله به عنوان بخشی از مطالعه، به صورت رو در رو با یک متخصص بهداشتی ملاقات داشتند. با در نظر گرفتن تنها مردان در یکی از این مطالعات، احتمال این که پوشیدن ردیاب تناسب اندام منجر به افزایش فعالیت بدنی شود، بیشتر شد. حتی در مطالعات بدون مولفه حضوری، استفاده از گام شمار با افزایش فعالیت بدنی مرتبط بود، اما در مطالعاتی که از انواع دیگر دستگاه ها استفاده می کردند، افزایش چشمگیری در فعالیت بدنی، با یا بدون ملاقات حضوری مشاهده نشد.

به طور کلی، مداخلات مربوط به ردیاب تناسب اندام همچنین با بهبود قابل توجه سطح قند خون مرتبط بود. در این جا نیز گام شمارها بزرگترین تفاوت را برای این نتیجه ایجاد کردند، در حالی که هیچ ارتباطی بین استفاده از دستگاه مبتنی بر شتاب سنج و بهبود قند خون در پنج مطالعه وجود نداشت. محققان هیچ تاثیری از مداخلات استفاده از ردیاب های تناسب اندام بر فشار خون، سطح کلسترول یا وزن بدن نیافتند.

در اکثر مطالعاتی که در این تجزیه و تحلیل گنجانده شده بودند، به عنوان بخشی از برنامه مدیریت بیماریهای مزمن توسط پزشک برای بیمار، یک ردیاب تناسب اندام تجویز شده بود. مشخص نیست که آیا با استفاده از ردیاب های سلامت مانند گام شمار بدون توصیه یا راهنمایی پزشک و احساس مسئولیت پذیری که اغلب با این رابطه ایجاد می شود، می توان به مزایای مشابهی دست یافت یا خیر. آنچه واضح است اینست که نوع فعالیت هایی که گام شمارها برای ارتقاء آن در نظر گرفته شده اند- پیاده روی یا رقص با سرعت متوسط- از فعالیت های هوازی هستند که ممکن است مزایای وسیع سلامتی را برای افراد مبتلا به دیابت یا بیماری قلبی به همراه داشته باشد. وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده توصیه می کند که اکثر بزرگسالان حداقل 150-300 دقیقه فعالیت هوازی با شدت متوسط ​​در هفته انجام دهند.

محققان خاطرنشان کردند که مطالعات بررسی شده در این متاآنالیز نشان داد که پوشیدن ردیاب تناسب اندام باعث افزایش فعالیت بدنی می شود، اما این افزایش معمولاً برای رسیدن به سطوح فعالیت توصیه شده کافی نیست و باید تحقیقات بیشتری برای کشف راه هایی برای ترکیب استفاده از دستگاه های پوشیدنی با مداخلات دیگر برای کمک به افراد مبتلا به بیماری هایی مانند دیابت و بیماری های قلبی، برای رساندن فعالیت بدنی آنها به سطح توصیه شده، انجام شود.

منبع:

https://www.diabetesselfmanagement.com/news-research/2021/08/10/wearable-fitness-trackers-boost-activity-in-adults-with-diabetes/